Beschrijving
De twee kleine stillevens tonen voorwerpen uit Gabriele d’Annunzio’s (1863-1938) museumhuis in Gardone Riviera in Noord-Italië. De hooggelegen villa ziet uit over het Gardameer. De inrichting is gebleven zoals die was bij zijn sterven in 1938.
D’Annunzio was schrijver, dichter, redenaar, gedecoreerd gevechtspiloot, journalist, politicus en dandy. Hij was verwaand, excentriek, noemde zichzelf de grootste Italiaanse dichter sinds Dante en vergeleek zichzelf met Caesar.
Hij wilde in zijn verzameling niet alleen naar bezit streven, maar ook naar het hoogste concept van schoonheid. Hij zette zijn kunstvoorwerpen op zo’n manier bij elkaar, dat ze het summum van esthetiek waren, ervoor zorgend dat vandaag, in dit huis, zijn afwezigheid verandert in een prominente aanwezigheid.
De sculpturen, de kleine keramische voorwerpen, het zilverwerk en de stoffen gaan met elkaar een gesprek aan en met de ruimte waarin ze staan. Ze versmelten tot één geheel als delen van een kunstwerk op zich. En dit is precies hoe Pasini dit interpreteert op het linnen, waar hij de nadruk legt op hun versmelting met de ruimte, door de kleur die aan de vormen ontsnapt.
Terwijl hij nadenkt over kleuren en beweging, licht en schaduw, koppig op zoek naar die laatste penseelstreek, denkt hij aan de grote dichter terwijl hij een object positioneerde, bewoog of elimineerde op zoek naar de perfecte compositie, gericht op de voltooiing van het werk.
